واقعیت افزوده (به انگلیسی: Augmented Reality)
یک نمای فیزیکی زنده، مستقیم یا غیرمستقیم (و معمولاً در تعامل با کاربر)
است، که عناصری را پیرامون دنیای واقعی افراد اضافه می‌کند. این عناصر بر
اساس تولیدات کامپیوتری که از طریق دریافت و پردازش اطلاعات کاربر توسط
سنسورهای ورودی مانند صدا، ویدئو، تصاویر گرافیکی یا داده‌های GPS می‌باشد ایجاد می‌شود.
واقعیت رایانه‌ای
مفهوم کلی واقعیت افزوده‌است. در واقعیت افزوده معمولاً چیزی کم نمی‌شود
بلکه فقط اضافه می‌شود. همچنین واقعیت افزوده تا حدودی شبیه به واقعیت مجازی
است که توسط یک شبیه‌ساز، دنیای واقعی را کاملاً شبیه‌سازی می‌کند.
در
واقع وجه تمایز بین واقعیت مجازی و واقعیت افزوده این است که در واقعیت
مجازی کلیهٔ عناصر درک شده توسط کاربر، ساخته شده توسط کامپیوتر هستند. اما
در واقعیت افزوده بخشی از اطلاعاتی را که کاربر درک می‌کند، در دنیای
واقعی وجود دارند و بخشی توسط کامپیوتر ساخته شده‌اند.
در واقعیت افزوده، عناصر معمولاً به صورت بی‌درنگ
نگاشته شده و به‌طور هوشمند مرتبط با عناصر محیطی می‌باشند، مانند نمایش
امتیاز مسابقات ورزشی در زمان پخش از تلویزیون. با کمک تکنولوژی پیشرفتهٔ
واقعیت افزوده (برای مثال افزودن قابلیت بینایی کامپیوتری و تشخیص اشیاء)
می‌توان اطلاعات مرتبط با دنیای واقعی پیرامون کاربر را به صورت تعاملی و
دیجیتالی به او ارائه کرد. همچنین می‌توان اطلاعات مرتبط با محیط و اشیاء
اطراف را بر روی دنیای واقعی نگاشت. ایده اولیه واقعیت افزوده اولین بار در
سال ۱۹۹۰ توسط توماس کادل کارمند بوئینگ مطرح شد.
